Czy każdy budynek musi być zaopatrzony w hydrant wewnętrzny?

Skuteczne prowadzenie akcji gaśniczej wymaga stałego dostępu do środków gaśniczych. Dla zapewnienia odpowiedniej ilości wody używanej do schładzania płonących materiałów oraz odcinania dostępu tlenu podtrzymującego płomienie niezbędne jest podłączenie rozwijanych przez zastępy straży pożarnej węży do punktów poboru wody. Wewnątrz budynków funkcję tą pełnią hydranty wewnętrzne ulokowane w specjalnych szafkach hydrantowych. Przekonajmy się, jakie są ich rodzaje oraz zobaczmy, gdzie powinny się one znaleźć.

Jakie są rodzaje hydrantów przeciwpożarowych?

Hydranty przeciwpożarowe mogą być montowane poza budynkami lub w ich wnętrzu. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z hydrantami podziemnymi wymagającymi dołączenia specjalnego stojaka hydrantowego albo nadziemnymi z nasadami do podpięcia węży, w drugim w grę wchodzą hydranty zabezpieczone szafkami hydrantowymi. Występują one w trzech wariantach różniących się średnicą używanych węży oraz przepływem dostarczanej wody. Są to hydranty DN 25 (przepływ 1,0 dm³/s), DN 33 (przepływ 1,5 dm³/s) i DN 52 (przepływ 2,5 dm³/s).

Gdzie są niezbędne hydranty przeciwpożarowe?

Hydranty DN 25 instaluje się w budynkach zaliczanych do kategorii zagrożenia pożarowego ZL (budynki mieszkalne, zamieszkania zbiorowego, użyteczności publicznej). Znajdą się one w budynkach niskich oraz średniowysokich ze strefami pożarowymi ZL I, ZL II oraz ZL V przy powierzchni większej od 200 m², a także w strefie ZL III, a ponadto strefie powyżej 1000 m² w budynku niskim na każdej kondygnacji. Hydranty DN 33 są wymagane w garażach jednokondygnacyjnych zamkniętych z więcej niż dziesięcioma stanowiskami postojowymi oraz w garażach wielokondygnacyjnych. Hydranty DN 52 znajdą się w strefach pożarowych w budynkach produkcyjnych z powierzchnią powyżej 200 m² i gęstością obciążenia ogniowego 500 MJ/m² oraz przy wejściach do obiektów magazynowych albo technicznych w strefach pożarowych budynków ZL I, ZL II, ZL III, ZL V w budynkach niskich i średniowysokich, gdy gęstość obciążenia ogniowego przekracza 500 MJ/m² oraz powierzchnia wynosi więcej niż 200 m².